O mały włos a byłbym przegapił
świetny artykuł z poniedziałkowej gazety Praca dotyczący presji, ograniczaniu stresu i zmęczenia w pracy a będący tak naprawdę mini-wywiadem z
Davidem Allenem autorem książki
Getting Things Done jak i metodologii o tej samej nazwie. Wg Allena kłopoty w zarządzaniu czasem tak naprawdę są kłopotami w skupieniu się na tym, co człowiek uważa, że powinien robić. Co więcej Allen twierdzi, że można robić tylko jedną rzecz na raz, i albo mamy poczucie że robimy właśnie to, co należy robić, i czujemy się z tym dobrze, albo mamy poczucie, że powinniśmy właśnie robić co innego i stąd czujemy się źle z tym co robimy, w efekcie czego jesteśmy niezadowoleni i rodzi się stres. Allen użył dość odkrywczego wg mnie stwierdzenia, że tracisz poczucie czasu jeśli w danym momencie robisz to, o czym myślisz i myślisz o tym, co robisz, tyle że najpierw w twojej głowie rodzi się decyzja, że to co robisz jest tym co powinieneś robić i mechanizm ten działa zarówno w życiu zawodowym jak i o zgrozo w prywatnym. Żeby jednak nie było tak pięknie, to według Allena 1) w naszej głowie siedzą rzeczy, które nas rozpraszają, 2) głównym problemem jest dobre planowanie czyli prawidłowe określenie co i kiedy tak naprawdę powinniśmy robić oraz 3) nie narzucanie sobie nierealnych wymagań.
Myślę, że GTD może się sprawdzać w życiu a nawet w normalnej pracy, tylko Allen chyba nie przewidział sytuacji gdy w firmie wszystko dzieje się wg zasad Dilberta, w szczegolności zaś tego :|
przydzielanie i rozliczanie zadań wygląda tak:
wymiana informacji tak:
a na dodatek kierownictwo działa tak:
i stosuje taki model zarzadzania:
oczekiwania wobec pracownikow wygladaja tak:
niektore projekty działają na takiej zasadzie:
uzyskanie jakichkolwiek uzgodnień i decyzji od kierownictwa wygląda tak:
a decyzyjność w jakiejkolwiek sprawie wygląda właściwie tak:
zaś niektore działania wyglądają tak:
w efekcie poziom absurdu wzrasta powyzej sredniej
wszystkie powyższe Dilberty gościnnie z
Gazeta.PL: Dilbert
